Hoi allemaal!!!

Hoe is hetdaar bij jullie?Het is erg leuk om jullie berichtjes en mailtjes telezen,want de Nederlandse gezelligheidmis ik soms wel een beetje!!Ik bennu anderhalve maand weg en dat is toch best lang!! Maar gelukkig is het hier super mooi enis er genoeg te beleven! Duswe vermaken ons nog goed!

Ik zit nu achter dezelfde computer als een week geleden, nog steeds in Te Anau dus,eigenlijk zijn we de hele week in de bush bush geweest, ver weg van de bewoonde wereld. Vorige week vrijdag stapten we met onze backpack (met alle mogelijke kleding voor alle mogelijke weertypen en eten voor 4 dagen) aan boord van een boodje wat ons naar het meest noorderlijke puntje van Lake Te Anau bracht en waar het begin van de Milford Track is. Een 4 daagse wandeltocht, die ook wel de mooiste van de wereld wordt genoemg. Hoge verwachtingen dus! Maar we waren ook realistisch want het regent hier zo'n 260 dagen per jaar... De eerste dag was maar 1,5 uur lopen, dus dat was lekker inkomen, even wennen aan die tas op je rug. Onderweg hadden we al wat mooie zichten van de bergen om ons heen en rond 15.00 uur kwamen we aan bij onze eerste hut. En dat zag er goed uit: een groot terras met daar aanvast 2 'bunkrooms' met stapelbedden en een grote keuken met zitjes. we hebben lekker gerelaxt en zijn even naareen rivier gelopen, maar daar werden we helaas weggejaagd door de zandvliegen: irritante beesten!! Om 17.00 uur houdt rangerRoss nog een wandeling met informatief verhaald om plantjes en beestjes, maar dat was een beetje saai, dus ben ik alvast mijn 'Mexican Chicken' gaanklaarmaken: wateropzetten, zakje opendoen, water erbij gieten,roeren, zakje weer dicht doen en 10 minuten later kon ik genieten van een prutje watinderdaad Mexicaans smaakte, maar nietnaar kip... Maar hetwas lekker! Het is trouwens erg grappig om te zien wat anderen eten en meenemen op de track.Veel mensen hadden zakjes zoals wij, maar ik heb ook worstjes gezien, eieren(!!),glazen posjes met saus (zwaar!!),een boek, of GEEN regenbroek...Gelukkig waren wel wel redelijk voorbereid, alleen miste ik de hardkeks (biscuit koekjes die vullen als een boterham). Ik heb er nog naar gevraagd maar ze kenden het hier niet. Dus hebben we voor overdag OneSquare Meals: veel te zoete muesli repenvan 330 kCal!

De volgende dag werd het al wat serieuzer: een tocht van 7 uur,metaan het eind een kleine klim.Rond9 uur lopenwe in onze regenjas en broek richting de tweede hut. Helaas hangende wolkenlaag dus zien we niet zo veel, maarrond 12 uur begint het op te klaren. We zien echthonderden kleine watervallen die door deregen zijn ontstaan. Het weer wordt steeds beter en we zien steeds maar, maar depas waar wemorgen overheen moeten (1150 meter) ligt helaas nog in de wolken. Moe van de lange wandeling komen we rond half 5 bij de hut aan en het is heerlijk weer, dus we genieten even van de zon. Maar danhoren we een Braziliaansmeisje praten over dat depas er nu wel erg mooi bij ligt (in de zon!) en dat het misschien een goed idee is om nu al naar boven te lopen: je weetmaar nooit wat voor weer het morgenochtend is... Dus we pakken snel wat warme kleren en water en gaan mee!Zonder tas loopt het wel beter,maar ondanks datis de klim erg zwaar! Na een uur en een kwartier zijn we boven en is het uitzicht fantastisch!!! Aan de andere kant zien we eenverschillende diepe dalen en het zicht op de bergen is echtsuper!We genieten en maken veel foto's en danweer naar beneden, iets minderzwaar, maar zeker zo vermoeiend omdat we best moe zijn. Rond 8 uur zijn we in de hut enmaken we snel een zakje pasta warm. We kletsen nog wat (het is erg gezellig en leuk om mensen van over de hele wereld te ontmoeten!) en om 10 uur liggen wein bed. Helaas ligt er iemand te snurken....

Als we wakker worden weten wewat ons te wachten staat.... Dezelfde zware klim, maar dan met rugzak. We doen er nu 2 uur over en als we boven komen zijn we blij dat wegister zijn gegaan, want het zicht is een stuk minder: de wolken zitten in de weg! En het begint ook nog eens te regenen. Snel lopen we door naar een hutje verderop, hier rusten we evenuit en zien we het een beetje opklaren.De bergen worden beter zichtbaar en we besluiten om aan onze afdaling van 960 meterte beginnen. Lastig en zwaar door mijn tas, soms lastig om je evenwicht te bewaren, maar na ruim 2 uurzijn we benden. De afdaling is prachtig! En het wordt steeds blauwer; als we beneden zijnzien we de pas in de zon liggen.We komen langs de hoogste waterval van Nieuw Zeeland (580 meter), echt super!We zijn achter de waterval gelopen, nou ja, bijna gekropen, want het was alsof je in een orkaanliep en een hoosbui tegelijk! Maar heel gaaf! Zeiknat kwamen we terug, snel andere kleren aan en de rest laten drogen. Onderweg nog even aan een standje gelegen en rond 18 uur bij dehut. Moe! vroegslapen, maar er laghelaas weer een varken te snurken! Ik werd er echt niet goed van! Dusben ik buiten gaan liggen. Gelukkig had ik mijn donzen slaapzak mee, want het was best koud.

De laatste dag was het heerlijk weer! Genoten van de bergen om ons heen! Om 14.00uur zagen we het eindevan de track en het bootje dat ons terugzou brengen naar Milford, het dorpje aan de Milford Sound, het bekendstefjord van Nieuw Zeeland. We hadden nog wat tijd, dus meteen een cruise over de sound gemaakt, super mooi! En om 17.00 uur bracht de bus ons terug naar Te Anau. Lekker douchen en pannenkoeken eten!

Ik ga even in sneltreinvaart, want ben al een tijdje bezig en Griet staat te wachten. De volgende dag lekker uitgerust en de dag erna terug de Milford Road gereden, super mooie weg met mooi zichten en bergen! Bij de sound overnacht en de dag ernaeen deel teruggereden en twee hele mooie wandelingen gemaakt (waarvan een door heel veel sneeuw!). Tijdens het rijden loopt er nog een kudde schapenover de weg en spreken we een NL stel wat weer iemand kent die ik ook ken van de ALO, erggrappig. Op eennatuurcamping overnacht, heerlijk tussen de sandflies... en vandaag weer in Te Anau aangekomen. Morgen gaanwe een cruise maken over Doubtfull Sound, een groter fjord en veel rustiger. Hopenlijk zien we pinguins en dolfijnen!En daarna gaan we richting de zuidkust van de zuider eiland.

Veel liefs, Ingeborg